به گزارش خبرگزاری حوزه، یوسف شعبانعلی نوشت: حدود یک دهه پیش و بلکه قبل تر از آن، هنگامی که سخن از سینمای کمدی و گلایه از اکران برخی آثار نامطلوب این ژانر محبوب هنر هفتم به میان می آمد، بیشتر منظور عدم تطابق محصول سینمایی با ذائقه مخاطب و احیاناً برخی لوس بازی ها و لودگی های خارج از عرف در آن ها بود، اما اینک وضع به جایی رسیده که حتی برخی از مطرح ترین سینماگران کشور نسبت به تولید و اکران کمدی های مبتذل و سخیف در سینمای ایران به شدت موضع منفی گرفته و مدیریت کلان سینمایی را نسبت به وضع فعلی، مقصر قلمداد می کنند.
واقعیت تلخی که وجود دارد این است که در حال حاضر برخی فیلم ها که عنوان کمدی را بر روی آن ها می گذارند، حاوی طرح مباحث و یا صحنه هایی در تضاد با فرهنگ بومی و دینی ایرانیان است و تاسف بارتر این که سازندگان این آثار و بعضاً عوامل و بازیگران آن ها در توجیه این فضاحت فرهنگی، صحبت از لزوم گردش چرخ سینمای کشور در شرایط بغرنج اقتصادی می کنند و ترجمان دیگر چنین نگرشی از منظر این طیف شاید جواز خنده و سرخوشی به هر قیمتی باشد آن هم با چاشنی درآمد و گیشه بهتر و بالاتر!
به نظر می رسد در شرایط کنونی که ژانر کمدی تا حدودی تغییر ماهیت یافته و گویا به نازل ترین سطح خود رسیده، جولان فیلم‌های مبتذل، اساس سینمای جامعه ایران اسلامی را به شدت تهدید می کند.
درست است که یکی از کارکردهای مهم هنر- صنعت سینما از آغاز پیدایش تاکنون ناظر به وجه سرگرم کنندگی بوده و این مساله به خصوص در ژانر کمدی تبلور و نمودِ بیشتری داشته، اما نباید از این نکته مهم غافل شد که مردم پسند بودن فیلم های این ژانر به معنا و مفهوم زیر پا گذاشتن چارچوب های اخلاقی، عرفی و دینی نیست به ویژه برای جامعه ما که به هر حال توجه به این محدوده ها امری ضروری به شمار می رود.
بی شک یکی از محبوب ترین و در عین حال تخصصی ترین ژانرهای سینمایی، ژانر کمدی است و معمولاً در سینمای جهان به خصوص در کشورهای دارای سبک، این ژانر همراه با معنی و مفهوم است تا آن جا که سرشناس‌ترین سینماگران جهان به منظور بیان معانی و مفاهیم عمیق به سراغ این ژانر می‌روند تا بلکه به این وسیله بتوانند اثرگذاری بیشتر و مطلوب تری بر جامعه هدف مخاطبان خود داشته باشند.
بر این اساس مسلم است که برخلاف نگاه و رویکرد برخی فیلمسازان وطنی ما، کمدی از ژانرهای پیچیده و سخت سینما محسوب می شود، چه آن که اساساً ساخت اثر در این ژانر به جهت لطافت ها و ظرافت های خاص خود، نیاز به زحمت و مرارت بیشتری هم دارد و این گونه نیست که یک کارگردان و یا نویسنده و ایضاً تهیه کننده، نگاهی سرسری و صرفاً کاسب کارانه به این مقوله داشته باشند و در این بین فرهنگ بومی و دینی یک جامعه را نیز برای رسیدن به هدف تجاری و فتح گیشه نادیده بگیرد.
همین چند ماه پیش بود که در پی اکران چند فیلم کمدی با محتوای سخیف و مع الاسف شوخی‌های جنسی، حجت‌الاسلام و المسلمین پژمانفر، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس از سیدعباس صالحی درخواست سوال داشت و به صراحت در همین سوال اعلام کرد:" علت عدم توجه وزارتخانه تحت امر جنابعالی به محتوای فیلم‌های کمدی که در سال‌های اخیر صرفاً با هدف تجاری ساخته می‌شوند و حاوی دیالوگ‌های سخیف و جنسی و همراه با رقص و آواز می‌باشد، چیست؟!"
امید آن که مسئولان فرهنگی کشور خصوصاً وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی و رییس سازمان سینمایی و دیگر تصمیم گیران و تصمیم سازان این عرصه با اندکی تدبر بیشتر در این خصوص و اتخاذ تدابیر مناسب مانع از تداوم ابتذال و لودگی های سینمایی به نام فرهنگ شوند.
